Birkaç gün önce Ubuntu'nun 8.04 sürümü çıktı. Zaten beklediğim bir sürüm olduğu için ben de hemen sistemimi yükselttim. Yeni Ubuntu ile gelen tarayıcı Firefox'un 3 beta 5 sürümü. Görünüşe göre Canonical ekibi yeni güvenlik güncellemeleri içermesi sebebiyle Firefox'un bu sürümünü sisteme eklemeye karar vermişler, beta olmasına rağmen. Firefox'un kararlı bir 3.0 sürümünün ise ne zaman çıkacağı belli değil.

Yükseltme ile birlikte Firefox'un 3b5 sürümünü kullanmaya başladım, görünüş olarak iyi ve birkaç güzel özelliği de yok değil ama eklentilerim olmadan yaşayamam diyerek eklentilerimi etkinleştirmeye çalıştım. Ancak pek çok eklenti 3 sürümü ile uyumlu değildi. Sürüm uygunluk kontrolünü Configuration Maniac eklentisini kurcalayarak kapattım ve uyumlu olmadığı söylenen eklentileri de etkinleştirdim. Buna rağmen bazı eklentiler çalışmadı ve ben de gerisin geriye Firefox'un 2 sürümüne geri dönmek için kolları sıvadım. Ubuntu paketleri arasına firefox-2 isimli paket benim gibiler için bırakılmış. Bu paketi kurarak eski sürüme geri döndüm. Ancak eklentiler yine çalışmadı. Nedenini anlayamadım ama sanırım 3 sürümü profilde bazı değişiklikler yaptı ve bunlar 2 sürümünün kafasını karıştırdı. Her şeyi varsayılan profile koymanın zararını böylece görmüş oldum. Varsayılan profili az önce uçurdum (bkz. "rm -rf ") ve şimdi eklentilerimi yeniden kuracağım. Şimdi bu güncellemeden öğrendiğimiz Firefox dersleri:

Varsayılan Firefox profiline eklenti vs. kurma!
* Her büyük (major, yani ilk sürüm numarası büyüyen) sürüm için ayrı bir profil kullan. Firefox'u profil yöneticisi ile başlatmak için:

# firefox -ProfileManager

demek gerekiyor.

Bir musibet bin nasihatten iyidir derler ya, bu da bana iyi bir ders oldu sanırım. En iyi uygulamalara (best practices) doğru gidiyorum :)