Ihlamur kokusunu sevdiğimi bilmezdim. Çocukluğumu anımsattı bu koku bana, daha doğrusu bir zamanlar benim de çocuk olduğumu. Ayakkabılarım 32 numara, alnıma düşen saçlarım terden ve tozdan yollar oluşturmuş. İnsanın bir gün öleceğini bilerek yaşamasına ironi diyenler var. Bence asıl ironi, insanın bir zamanlar çocuk olduğunu bilerek yaşamasıdır. Sırf kendini dünyada bulduğu ve yapacak başka hiçbir şeyi olmadığı için yaşamaya, hayatı sırtında ağırlığını unuttuğu bir kambur gibi taşımaya alışmasıdır garip olan.

Gülden Hasret Oygür, Cabolsa. Notos Öykü 26.